Biliyor musun, sen gittikten sonra

Düzgün bir inci tanesi gibi parlayan hayatım,

İpi kırılan boncuk taneleri gibi sağa sola saçılıp döküldü, dağıldı; toparlayamadım.

Hem gecemdin hem gündüzüm,

Aydınlatan güneşim, parlayan yıldızlarımdın.

Boşluklarda kaydı ayaklarım; umarsızca düştüm,

Ayağa kalkamadım.

Sen yoksun ya,

Pencerelerim demirli,

Kırk kilit takıldı kapılarıma.

Mahpusum, zindandayım, karanlıkta kaybolmaktayım.

Seninle coşkuyla baktığımız ağaç, deniz, kuş,

Böcek ne varsa, güzelliği ile büyülerken,

Şimdi ise görünmeyen renkler içinde avare yaşıyorum,

Lakin araflardayım.

Beni bıraktın ya, herkes bıraktı ellerimi.

Varlığım yoksullaştı;

Camdan heykeller kırılınca menfaatçi yüzler ortaya saçıldı;

Kabullenip inanamadım.

Sen yoksun artık;

Hayatın ıssızlığı ve insanların kahpeliği içimde derin yaralar açarken,

Hainlerin girdabında çırpındım, kurtulamadım.

Artık yoksun, gelmeyeceksin biliyorum;

Tek başına kalmışlığın ızdırabı,

Kaybettiğim anların sancılarıyla,

Kalabalıklar içinde fark edilmeden, sessizce inleyecekl yalnızlığım.

1 Aralık 2024'te yazıldı