Herkesin yaşadığı bu dünya, bana yabancı. Her yüzde, her elde, her değişkende yabancılık hissediyorum. Köklenmek istedikçe tutunamadığım eller, bana hep uzak. Zamana tutunmaya çalıştıkça, onu sürekli kaybetmek; zaman ise yabancı. Kalmak istediğimde sökülüp atıldığım her mekan, hep birer yabancı. Korunmak için dokunduğum kollardan arsızca savrulduğum, yaban ellerde de yabancıyım.

Kalbin dışına itilen, birleştikçe koparılan, söylendikçe arsızlaşan aidiyet duygusu; ona buna satıldığı için sahipsiz, köksüz. Kendi içimde bile kendime yabancıyım.